“In the sacred books, the Father who is in heaven comes lovingly to meet His children, and talks with them.”
~ Dei Verbum, 21 ~
The Christian form of Lectio Divina (literally divine reading) was first introduced by St. Gregory of Nyssa (c 330- 395), and also encouraged by St. Benedict of Nursia (c 480-547), the founder of the Benedictine order. It's a way of developing a closer relationship with God by reflecting prayerfully on His words. In Lectio Divina, the chosen spiritual text is read four times in total, giving an opportunity to think deeply about it and respond thoughtfully. When we practice Lectio Divina, we can imagine we're actually involved in the events of Scripture.
Read the chosen passage slowly (out loud if possible). Simply savor the words and let them sink in — without analyzing. Notice what gently draws your attention: a word, image, character, or moment.
Read again and linger over what stood out. Engage your imagination: What do the characters feel or face? How might the word or image touch your life today? Notice attraction or resistance. Invite the Holy Spirit to reveal how this speaks to you. (Journaling can help.)
Read once more and let the Scripture lead you into a personal response to God: praise, thanksgiving, repentance, or petition. Speak honestly to the Lord about what He has stirred in your heart. (You may wish to journal your prayer.)
Rest quietly in God's presence. Be still, without striving. If your mind wanders, gently return to an awareness of His love. Simply remain with Him.
Let the Word bear fruit in daily life. As Pope Benedict XVI noted, prayerful reading “is not concluded until it arrives at action (actio)” — concrete charity enlightened by the Word (Verbum Domini, 87).
මෙම මුළු දේශනය තුළ ම, 'කූඨප්‍රාප්තිය ' ලෙස සැලකිය හැකි මෙම රූපරාමුව තුළින් ලබාදෙන පණිවිඩය, දේශනයට සහභාගී වීමට පැමිණ සිටින්නන් ගේ හදවතට හා මනසට කාවදින ලෙසින් සන්නිවේදනය කිරීමේ වගකීම පැවරෙන්නේ 'දේශක ඔබ වෙත' බව ගෞරවයෙන් සිහිපත් කෙරේ. යාච්ඤායෝගීව තනි තනිව හෝ කණ්ඩායමක් ලෙස, දේව වචනය පහත සඳහන් පියවර පහ හරහා ගමන් කිරීමේදී, දෙවි සමිඳාණන් වහන්සේ කියවන්නා ඉදිරියේ සිටිමින්, ඇයගේ හෝ ඔහුගේ ජීවිතය, 'ජ්වලිත භාවයකට' යොමු කරනු ලබයි. ශුද්ධාත්මයාණන් වහන්සේට අවදි වෙමින් පහත සඳහන් පියවරයන් හරහා ගමන් කරමු. යෝජිත දේව වාක්‍යය ශු.මතෙව් 6:25-34
තෝරාගත් කොටස කිහිප සැරයක් කියවන්න. ශබ්ද නගා කියවිය හැකි නම් එසේ කිරීම වඩා සුදුසුය. මෙහිදී අපේක්ෂා කෙරෙනුයේ එම කොටසින් සැම දෙනාටම ලබා දෙන සරල තේරුම වටහා ගැනීමය. ගැඹුරු විශ්ලේෂණය කිරීමකට උත්සාහ නොකර එම වචන ඔබේ සිත තුලට කිඳා බැසීමට ඉඩ දෙන්න. විශේෂ වචනයක් හෝ රූපයක් ශුද්ධාත්මයාණන් වහන්සේ විසින් ඔබට ඉස්මතු කර පෙන්වන සේක්ද? ඔබේ ජීවිතය හා සම්බන්ධ කරගත හැකි චරිතයක් ඔබට හඳුනා ගත හැකිද? ඔබගේ අවධානය දිනා ගත් විශේෂ මොහොතක් තිබේද?
ඔබගේ අවධානය විශේෂයෙන් යොමු වූ වචන, පුද්ගලයන් හෝ සිදුවීම් මත මොහොතක් රැඳෙමින් එම කොටස නැවත වතාවක් කියවන්න. සිදුවීමට අදාල චරිත තුලින් දක්නට ලැබෙන අත්දැකීම්, හැඟීම් හෝ සිතුවිලි සිතින් මවා ගන්න. එසේ නැතිනම් ඔබගේ අවධානයට ලක්වූ වචනය හෝ සිතට නැගුන රූපය අද ඔබගේ ජීවිතයට අදාල වන්නේ කෙසේද කියා මෙනෙහි කරන්න. එමගින් යම් කෙනෙක් හෝ දෙයක් ඔබේ සිහියට නැගේද? සිත තුල ඇතිවූ හැඟීම් හඳුනා ගන්නට උත්සාහ කරන්න. ඒවා ප්‍රසන්න හැඟීම් ද? නැතහොත් අප්‍රසන්න හෝ විරෝධාකාරී හැඟීම් ද? මේවා ඔබේ සටහන් පොතේ ලියා තබා ගැනීම ප්‍රයෝජනවත් විය හැකිය.
නැවත වරක් අදාල කොටස කියවා යාච්ඤාවට සහ දෙවියන් වහන්සේට පිළිතුරු දීමට ඔබව මෙහෙයවන පිණිස දේව වචනයට ඉඩ හරින්න. ඔබට ඇති වූ සිතුවිලි සහ ඒ සම්බන්ධයෙන් ඔබ කෙසේ ප්‍රතිචාර දැක්විය යුතුද යන්න පිළිබඳව උන්වහන්සේ සමග කතා කරන්න. ඔබව උන්වහන්සේ යොමු කරවනු ලබන්නේ කුමන ආකාරයේ යාච්ඤාවක් වෙතද? ප්‍රශංසා කිරීමටද? පශ්චත්තාපී වීමටද? එසේත් නැතිනම් උදව් ඉල්ලා කෙරෙන ආයාචනයකටද? ශාරීරික හෝ ඇතුලාන්ත සිත් සුවයකටද? මේ අවස්ථාවේදී ද ඔබට දැනෙන දේ සටහන් පොතේ ලියා තබන්න.
දෙවියන් වහන්සේගේ වැඩසිටීම පිළිබඳව දැනුවත්ව සහ ඒ මධ්‍යයේ නිසලව, ශුද්ධාත්මයාණන් වහන්සේ ඔබට අනාවරණය කරනු ලබන ඕනෑම දෙයක් ගැන අවදියෙන් සිටින්න. ඔබේ අවධානය වෙනත් දේවල් කෙරෙහි යොමුවන්නේ නම් නැවත දෙවියන් වහන්සේ වෙත හැරෙන්න. සරලවම කිවහොත් 'නිශ්චල වන්න!'. වචන වලින් කිව නොහැකි තරම් ගැඹුරු දේව සම්බන්ධතාවය අත් විඳින්න. දෙවියන් වහන්සේ සමග මේ මොහොත ගත කරන අතරම ඔබ උන්වහන්සේගේ ආදරය ලබන කෙනෙක් බව දැන ගන්න.
ලද දැනුම, එදිනෙදා ජීවිත ක්‍රියාකාරකම් වලදී දෙවියන් වහන්සේට දක්වන ප්‍රතිචාර තුලින් ක්‍රියාවට නංවන්න. දහසයවන බෙනඩික් ශුද්ධෝත්තම පියතුමන්ට අනුව යාච්ඤායෝගීව දේව වචනය කියවීම සම්පූර්ණ වන්නේ එමගින් ලබන දීප්තිය යටතේ සිදු කරන දයාවේ ක්‍රියා තුලින් ය. "එහෙයින් අප හොඳින් මතක තබා ගත යුතු වන්නේ, ඇදහිලිවන්තයා දයාවේ ක්‍රියාවන් මගින් තම දිවිය අන් අය වෙත පිදෙන ත්‍යාගයක් වන පිණිස මෙහෙයවනු ලබන තෙක් යාච්ඤායෝගීව දේව වචනය කියවීම අවසන් නොවන බවය". (වර්බුම් දෝමිනි අංක 87)
கிறிஸ்தவ மரபில் இறைவார்த்தையோடு செபிக்கும் முறையை முதலில் அறிமுகம் செய்தவர் நிஸ்ஸா நகர் புனித கிரகோரியார் ஆவார் (330 - 395). இம்முறையானது பெனடிக்டின் சபையை தோற்றுவித்த புனித பெனடிக்டினாலும் (புனித ஆசிர்வாதப்பர்) வழிமொழியப்பட்டது (480 - 547). இம்முறையானது இறைவனோடு ஒரு மிக நெருக்கமா தொடர்பை ஏற்படுத்தி செப உணர்வோடு அவரது வார்த்தையை தியானிக்க வழிசமைக்கின்றது. இம்முறையின் வழியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இறைவார்த்தையானது நான்கு படிமுறைகளின் கீழ் வாசிக்கப்பட்டு, ஆழமாக தியானிக்கப்பட்டு நிதானத்தோடு செயற்பட எமக்கு அழைப்புவிடுக்கப்படுகின்றது. இம்முறையில் இறைவார்த்தையை தியானிப்பதன் வழியாக திருவிவிலிய நிகழ்வுகளோடு எம்மையும் இணைத்துப் பார்க்க எமக்கு வாய்ப்பு கிட்டுகின்றது.
தரப்பட்ட இறைவார்த்தைப் பகுதியை நிதானத்துடனும், கூடுமானால் உரக்கமாகவும் வாசிக்கவும். இதன் மூலமாக இறைவார்த்தை தரும் பொதுவான செய்தியை புரிந்துகொள்ள முயற்சி செய்யவும். ஆய்வுகள் செய்வதை தவிர்த்து வார்த்தைகளுக்கு அவதானம் கொடுத்து அவ்வார்த்தைகளை உள்ளத்தில் ஆழமாக பதித்துக்கொள்ளவும். பின்வருவனவற்றை புரிந்துகொள்ள முற்படுங்கள்: ஆவியானவர் உங்களுக்குக் காட்டும் வார்த்தைகளும், அடையாளங்களும் எவை? ஏதாவதொரு கதாபாத்திரம் உங்கள் மனதை தொடுகின்றதா? இக்கதையில் உங்கள் அவதானத்தை ஈர்த்த தருணம் எது?
உங்கள் உள்ளத்தைத் தொட்ட நபர்/வார்த்தை/வாக்கியம் என்பவற்றில் அதிக அவதானம் வைத்த வண்ணமாக இறைவார்த்தைப் பகுதியை மீண்டும் ஒருமுறை வாசிக்கவும். கதை/இறைவார்த்தை பகுதி என்பவற்றில் உங்கள் கற்பனை வளத்தை அதிகரித்துக் கொள்ளுங்கள். இப்பகுதியிலுள்ள கதாபாத்திரங்களின் அனுபவங்கள்/உணர்வுகள்/எண்ணங்கள் எவை? அல்லது உங்கள் மனதைத் தொட்ட அடையாளம் அல்லது வார்த்தையை கருத்திற் கொள்ளுங்கள். இவை உங்கள் வாழ்க்கையோடு கொண்டுள்ள தொடர்பு என்ன? இது உங்கள் மனதில் எதை தோற்றுவிக்கின்றது? அது உங்களில் தோற்றுவிக்கும் உணர்வுகள் எவை? இது உங்களை கவர்கின்றதா அல்லது ஏதேனும் எதிர்ப்புணர்வுகள் தோன்றுகின்றதா? உங்கள் வாழ்வுக்கான செய்தியை வெளிப்படுத்தும்படி ஆவியாரை கேளுங்கள். (சிறு குறிப்பு எடுப்பது பயனுள்ளதாக அமையும்)
இன்னுமொரு முறை இறைவார்த்தைப் பகுதியை வாசித்து வார்த்தைப் பகுதியானது உங்களை செப உணர்வுடன் இறைவனை அணுக/செவிகொடுக்க இடமளியுங்கள். உங்கள் உள்ளத்தில் எழுந்த விடயங்கள் குறித்து இறைவனோடு உரையாடுங்கள். அவர் உங்களிடம் எதிர்பார்ப்பது என்ன என்பதை புரிந்துகொள்ள முற்படுங்கள். உங்கள் உள்ளத்தில் எழுவது புகழ்ச்சியா? மனமாற்றமா? குணமாக்கும் வேண்டுதலா? (உங்கள் செபத்தை குறிப்பெடுப்பதும் பயனுள்ளதாக அமையும்)
இறைபிரசன்னத்தை உணர்ந்து, உங்கள் இதயத்தை அவருக்கு திறந்துவிடுங்கள். ஆவியார் உங்கள் உள்ளத்தில் ஏற்படுத்தும் உணர்வுகளுக்கு அவதானம் செலுத்துங்கள். உங்கள் அவதானம் சிதையுமாயின் மீண்டும் அதை இறைவன் பக்கம் திருப்புங்கள். அமைதியுடன் இறைவனுடன் நிலைத்திருங்கள். ஒன்றையும் எதிர்பார்க்காதீர்கள். வார்த்தையால் வடிக்க முடியாத இறையனுபவத்துக்கு இடமளியுங்கள். இறையுறவில் ஒருகணம் ஓய்வெடுங்கள். நீங்கள் அன்புசெய்யப்படுவதை உணருங்கள்.
இறையுறவில் பெறப்பட்ட அனுபவத்தை நாளாந்த வாழ்வில் செயற்படுத்த முயற்சி எடுங்கள். திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்டின் கூற்றுப்படி, செபவுணர்வுடன் தியானிக்கப்படும் இறைவார்த்தை, அவ்வார்ததையின் ஒளியில் அன்றாட வாழ்வில் செயற்படுத்தப்படும் அன்பின் நற்செயல்களால் முழுமையடைகின்றது. (ஆண்டவரின் வார்த்தை, Verbum Domini, no 87)